Najpopularniejsze przyczyny gorączki
Gorączkę zdefiniować można jako wzrost temperatury ciała powyżej 38 stopni Celsjusza. Gdy chory dobrze ją toleruje, nie ma konieczności zbijana jej za wszelką cenę. Radykalne kroki podjąć należy natomiast wówczas, gdy termometr wskazuje 40 stopni Celsjusza lub więcej, a chory narzeka na wyjątkowo złe samopoczucie. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku, jeśli mamy do czynienia z osobą chorą na padaczkę (gorączka może stanowić czynnik wyzwalający napad padaczkowy) oraz dzieckiem, u którego występowały w przeszłości drgawki padaczkowe (problem ten dotyczy maluchów w wieku od 6 miesięcy do 5 lat, w szczególności obciążonych wywiadem rodzinnym w kierunku drgawek gorączkowych; stanowi wyraz niedojrzałości układu nerwowego. Zwykle występuje na początku stanu zapalnego).
Najczęstsza przyczyna gorączki to przeziębienie, kiedy to wydzielane przez czynniki infekcyjne substancje przyczyniają się do podwyższenia tak zwanego punktu nastawczego podwzgórza, co sprawia, że organizm zaczyna wydzielać ciepło. Odbywa się to przez:
- Drżenia mięśniowe podczas których wydziela się energia cieplna;
- Procesy metaboliczne w wątrobie;
- Reakcje biochemiczne zachodzące w brunatnej tkance tłuszczowej występującej u niewielkiej ilości niemowląt i zanikającej z czasem.
Gorączka wystąpić może także na skutek przegrzania, w czasie ząbkowania lub w przebiegu chorób autoimmunologicznych oraz nowotworowych.
Zbijanie gorączki naturalnymi sposobami
Zanim sięgniemy po lek przeciwgorączkowy, warto wypróbować naturalnych sposobów leczenia przeziębienia i innych dolegliwości, którym towarzyszy podwyższona temperatura. Sprawdzą się one w szczególności u dzieci. Zalicza się do nich między innymi:
- Kąpiele w wodzie o temperaturze niższej o około 2 stopnie Celsjusza od ciała chorego. Należy zanurzać się w niej powoli, co uchroni organizm przed szybą reakcją zwiększającą przepływ krwi;
- Zimne kompresy na czoło lub kark. Najlepiej sprawdzą się tu mokre ręczniki lub zawinięte w ściereczkę kostki lodu. Okłady powinno się zmieniać co około 15 minut;
- Okłady na łydki – wykorzystuje się tu 2 ręczniki zamoczone w chłodnej wodzie, odciśnięte i owinięte dokładnie wokół łydek, aż do kolan. Następnie owija się je suchym ręcznikiem, a resztę ciała przykrywa kocem. Okład należy zmieniać co 10 minut;
- Okłady na czoło z surowych ziemniaków lub cebuli;
- Napary z ziół takich, jak czarny bez, kwiat wiązówki lub lipy czy liście oraz owoce maliny. Łyżkę ziół zalewamy szklanką wrzątku, a po 10 minut przecedzamy napar, wypijamy jeszcze gorący i kładziemy się do łóżka;
- Odwary z owoców berberysu, kwiatów bzu czy pączków topoli. Łyżkę ziół należy wsypać do garnuszka z 250 mililitrami zimnej wody, doprowadzić do wrzenia i gotować przez około 5 minut. Następnie odwar przecedzamy i wypijamy;
- Sok z owoców jeżyny, bzu lub syrop z pączków sosny;
- Gorące mleko z rozgniecionym ząbkiem czosnku oraz łyżką miodu (mają one właściwości przeciwbakteryjne i stymulują układ odpornościowy);
- Herbata z miodem i cytryną lub sokiem malinowym. Pamiętajmy, by nigdy nie dodawać miodu do wrzątku – straci wówczas swoje właściwości lecznice, a napój stanie się mętny
Leki przeciwgorączkowe
Wybór leku przeciwgorączkowego powinien być uzależniony zarówno od wieku pacjenta, tego, czy stanowi zapalnemu nie towarzyszą dodatkowe dolegliwości takie, jak niewydolność nerek czy wątroby oraz ewentualnych uczuleń na zawarte w danym preparacie składniki. W zbijaniu gorączki najlepiej sprawdzą się leki, w których składzie znajduje się paracetamol oraz ibuprofen. Zaletą pierwszego z nich jest mała ilość działań niepożądanych. Drugi wywoływać może niekiedy dolegliwości ze strony układu pokarmowego takie, jak biegunka, ból brzucha, zgada czy wymioty, powstawanie wrzodów czy krwawienia, zwłaszcza z układu pokarmowego. Jego główną zaletą jest wywieranie efektu przeciwzapalnego, którego pozbawiony jest paracetamol (działa on jedynie przeciwbólowo i przeciwgorączkowo).
Leki przeciwgorączkowe mogą być podawane w różnych formach. U małych dzieci najczęściej stosuje się czopki doodbytnicze, u nieco starszych – syropy, u dorosłych natomiast – tabletki.
Dawkowanie leków zbijających gorączkę uzależnione jest od masy ciała dziecka. W przypadku przyjmowanego doodbytniczo paracetamolu jest to 25 mg/kg masy ciała, doustnie – 10 – 15 mg na każdy kilogram. Jeżeli chodzi o ibuprofen – optymalna dawka wynosi 10 mg/kg. U dorosłych zaleca się jednorazowe przyjęcie 500 mg paracetamolu lub 400 mg ibuprofenu.
Więcej informacji na temat kwasu acetylosalicylowego przy zbijaniu gorączki >> Kwas acetylosalicylowy na ból, gorączkę i przeziębienie
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem