Czym jest choroba Parkinsona?
Choroba Parkinsona to schorzenie neurodegeneracyjne układu nerwowego. Schorzenie to powoduje zanik komórek dopaminergicznych w strukturach mózgu. Powoduje to spowolnienie ruchowe, sztywność mięśni, drżenie spoczynkowe (dotyczące najczęściej dłoni lub palców dłoni), kłopoty z utrzymaniem równowagi ciała oraz zaburzenia związane z chodem oraz postawą. Szacuje się, że na Parkinsona choruje około 6 milionów osób na całym świecie, w tym około 70 tysięcy w Polsce. Pomimo tego, że zdiagnozowano ją już w 1817 roku (dokonał tego brytyjski lekarz James Parkinson, od którego wzięła się nazwa schorzenia), wciąż nie do końca poznana jest przyczyna wywołująca schorzenie. Wiadomo jednak, jakie czynniki mogą zwiększać ryzyko zachorowania na Parkinsona. Określa się je jako środowiskowe. Pod tym pojęciem rozumie się zanieczyszczenie powietrza (zwłaszcza metalami ciężkimi), kontakt z pestycydami, chemikaliami, palenie papierosów, stany zapalne występujące w ustroju, infekcje i wiele innych. Udział w zwiększeniu ryzyka zachorowania na Parkinsona mają też geny. W momencie kiedy zostanie zdiagnozowany Parkinson, leczenie tego schorzenia jest dopasowywane do stadium choroby, wieku pacjenta i innych wytycznych.
Po czym poznać Parkinsona?
Leczenie Parkinsona jest możliwe dopiero kiedy choroba zostanie stwierdzona przez lekarza i po wykluczeniu innych schorzeń, które mają podobny przebieg do Parkinsona. Po czym poznamy, że nasz bliski może cierpieć na to schorzenie? Najbardziej charakterystyczne objawy choroby Parkinsona to:
- spowolnienie ruchów (dotyczące codziennych czynności, takich jak mycie się, ubieranie, czesanie, a nawet mówienie);
- sztywność mięśniowa (zlokalizowana najczęściej w obrębie jakiejś kończyny, ale może też utrzymywać się w okolicy tułowia i karku; odznacza się ona bólem, dyskomfortem związanym z poruszaniem się, itp.);
- drżenie spoczynkowe (w początkowej fazie choroby drżenie jest widoczne w czasie kiedy chory nie wykonuje żadnych czynności, w dalszych stadiach schorzenia drżenie towarzyszy każdej czynności, znacznie utrudniając lub uniemożliwiając jej wykonanie);
- zaburzenia związane z utrzymaniem równowagi oraz prostej sylwetki.
Jednak zanim dojdzie do pojawienia się tych symptomów, chory może u siebie zauważyć pewne sygnały, które mogą oznaczać początek choroby, takie jak m.in. zanik węchu, uczucie ciągłego zmęczenia, osłabienia, depresja, obniżenie nastroju, zaparcia, problemy ze snem.
Jak wygląda leczenie Parkinsona?
Kiedy już wiadomo, że pacjenta zaatakowała choroba Parkinsona, leczenie jest uzależnione od fazy schorzenia, ogólnego stanu pacjenta, jego wieku i innych czynników. Najczęściej wdraża się leczenie farmakologiczne, chirurgiczne, a także rehabilitację, zaleca się odpowiedni sposób żywienia oraz regularny ruch (o ile to możliwe w przypadku konkretnego pacjenta). Szczęściarzom udaje się trafić do specjalistycznego ośrodka, takiego jak klinika leczenia Parkinsona, gdzie chory zostaje otoczony holistyczną opieką. Z takim pacjentem pracuje wówczas lekarz, rehabilitant, pielęgniarka, dietetyk oraz psycholog. Jednak niewiele osób może sobie pozwolić na taki rodzaj kuracji. Najczęściej jednak wprowadza się leczenie choroby Parkinsona oparte na medykamentach, na które szczególnie dobrze reagują pacjenci w pierwszej fazie choroby. Wymieniając najskuteczniejsze leki na Parkinsona nie sposób pominąć środka o nazwie lewodopa (przyjmowana doustnie, a w zaawansowanej postaci jako wlew dojelitowy). Jednak po kilku latach jego stosowania u pacjentów obserwuje się uodpornienie na jego działanie. Nie pomaga nawet zwiększenie dawki farmaceutyku. Inne preparaty stosowane w terapii Parkinsona to m.in. agoniści dopaminy, entakapon i tolkapon. W ramach leczenia operacyjnego proponuje się zazwyczaj wszczepienie elektrod zasilanych przez stymulator wszyty pod skórę klatki piersiowej.
Naturalne leki na Parkinsona
Podkreśla się duże znaczenie dla skuteczności terapii podstawowej jakie mają naturalne leki na Parkinsona. Należą do nich zioła, takie jak tropikalny świerzbiec właściwy, którego składnikiem jest l-dopa, stymulująca właściwe działanie struktur mózgowych. Innym zielem, które wymienia się w kontekście wsparcia dla procesów zapamiętywania i koncentracji jest miłorząb japoński. Czym jeszcze można się posiłkować walcząc ze schorzeniem, jakim jest choroba Parkinsona? Leczenie naturalne, na którym można się wesprzeć walcząc z tą chorobą, polega również na stosowaniu w codziennej diecie kurkumy. To przyprawa, która zwalcza białka w mózgu, odpowiedzialne za unicestwianie mózgowych komórek nerwowych. Inne naturalne środki pomagające redukować objawy Parkinsona to zielona herbata oraz brahmi, zioło, któremu przypisuje się usprawnianie krążenia mózgowego i wzmocnienie ochrony przed ich niesprawnością.
Jak leczyć Parkinsona?
Okazuje się jednak, że regularny ruch oraz zdrowa dieta to nie tylko nowe metody leczenia Parkinsona, ale także bardzo skuteczne. Pacjenci, którzy systematycznie uprawiali sport (przynajmniej 3-4 razy w tygodniu) byli dłużej sprawni i niezależni od swoich bliskich niż osoby, które aktywności fizycznej nie podejmowały lub wykonywały ją okazjonalnie i w ograniczonym zakresie. W przypadku parkinsoników poleca się przede wszystkim maszerowanie, najlepiej z kijkami (Nordic Walking), na których można się wesprzeć w razie utraty równowagi. Ponadto zaleca się jogging, pływanie i inne aerobowe aktywności. Niektóre niekonwencjonalne metody leczenia Parkinsona opierają się na tai-chi oraz tańcu. Tai-chi wzmacnia poczucie stabilności, uczy równowagi, spokojnego oddechu, angażuje mózg do pracy, a taniec pobudza nogi i innych części ciała do skoordynowanej pracy, a z drugiej strony – do rozluźnienia.Dieta osoby chorej na Parkinsona powinna natomiast bazować na zmniejszonej podaży białka, a zwiększonej ilości przyjmowanych węglowodanów. Przygotowując posiłki dla takiego pacjenta należy komponować je ze składników obfitujących m.in. w witaminy D, C, E, witaminy z grupy B, a także błonnik, czy nienasycone kwasy tłuszczowe (które znajdują się m.in. w rybach, owocach morza, olejach roślinnych).