Tajemnice fatimskie
Tajemnice fatimskie stanowią najważniejsze przesłanie objawień, do których dojść miało w 1917 roku w Portugalii. Trojgu pasterzy z Fatimy – Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji ukazać się miała wówczas Matka Boża. Franciszek i Hiacynta zmarli w młodym wieku, a dziś oboje są już świętymi Kościoła katolickiego. Łucja natomiast dożyła sędziwych lat w klasztorze, umierając dopiero w roku 2005. I to właśnie ona przeniosła na papier to, co usłyszeć miała od Matki Boskiej. Dwie z trzech tajemnic fatimskich zostały spisane i upublicznione w roku 1941. Trzecią Łucja spisała w roku 1944, ale jej treść świat poznał dopiero 56 lat później, za sprawą papieża Jana Pawła II. O czym stanowią tajemnice fatimskie? Dlaczego treść trzeciej tajemnicy fatimskiej nie była ujawniana przez ponad pół wieku? Czym jest mityczna czwarta tajemnica fatimska?
Pierwsza tajemnica fatimska
Pierwsza tajemnica fatimska przedstawia wizję piekła i dusz udających się w jego kierunku. Dokładne tłumaczenie tekstu spisanego przez Łucję na polecenie biskupa Leirii-Fatimy brzmi (cytat za opoka.org.pl)
Pani Nasza pokazała nam morze ognia, które wydawało się znajdować w głębi ziemi; widzieliśmy zanurzone w tym morzu demony i dusze niczym przezroczyste, płonące węgle, czarne lub brunatne, mające ludzką postać, pływające w pożarze, unoszone przez płomienie, które z nich wydobywały się wraz z kłębami dymu, padając na wszystkie strony jak iskry w czasie wielkich pożarów, pozbawione ciężaru i równowagi, wśród bolesnego wycia i jęków rozpaczy, tak że byliśmy przerażeni i drżeliśmy ze strachu. Demony miały straszne i obrzydliwe kształty wstrętnych, nieznanych zwierząt, lecz i one były przejrzyste i czarne. Ten widok trwał tylko chwilę. Dzięki niech będą naszej dobrej Matce Najświętszej, która nas przedtem uspokoiła obietnicą, że nas zabierze do nieba (w pierwszym widzeniu). Bo gdyby tak nie było, sądzę, że bylibyśmy umarli z lęku i przerażenia.
Druga tajemnica fatimska
Druga tajemnica fatimska przedstawia wizję kary za grzechy oraz podpowiada sposoby jej uniknięcia. W tajemnicy tej znajduje się też dosłowna przepowiednia wybuchu II wojny światowej, jeszcze straszniejszej, niż pierwsza (w czasie której doszło do objawień), aczkolwiek należy pamiętać, iż przelana ona została na papier post factum, w roku 1941, a więc dwa lata po wybuchu trwającego na całym kontynencie konfliktu. Również z tej perspektywy ukazany został znak na niebie, który poprzedzać miał wybuch wielkiej wojny – za takowy uznano później wielką zorzę polarną, widzianą w 1938 roku w wielu miejscach na półkuli północnej.
Następnie podnieśliśmy oczy ku naszej Pani, która nam powiedziała z dobrocią i ze smutkiem: «Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. Aby ich ratować, Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie uratowanych, nastanie pokój na świecie. Wojna się skończy. Ale jeżeli się nie przestanie obrażać Boga, to za pontyfikatu Piusa XI rozpocznie się druga, gorsza. Kiedy ujrzycie noc oświetloną przez nieznane światło, wiedzcie, że to jest wielki znak, który wam Bóg daje, że ukarze świat za jego zbrodnie przez wojnę, głód i prześladowania Kościoła i Ojca Świętego. Żeby temu zapobiec, przyjdę, by żądać poświęcenia Rosji memu Niepokalanemu Sercu i ofiarowania Komunii św. w pierwsze soboty na zadośćuczynienie. Jeżeli ludzie me życzenia spełnią, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, Rosja rozszerzy swoje błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła. Dobrzy będą męczeni, Ojciec Święty będzie bardzo cierpieć, wiele narodów zostanie zniszczonych, na koniec zatriumfuje moje Niepokalane Serce. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci, a dla świata nastanie okres pokoju.
Trzecia tajemnica fatimska
Treść trzeciej tajemnicy fatimskiej przeznaczona miała być – jak utrzymywała Łucja – wyłącznie dla papieży. Dlatego też nie ujawniła jej z początku razem z dwiema pierwszymi tajemnicami. Uczyniła to 3 lata później, w roku 1944, wyraźnie naciskana przez biskupa Leirii. Treść pozostała jednak tajemnicą. Poznać ją miał w 1958 roku jedynie papież Jan XXIII, po czym trafiła na blisko pół wieku do archiwów Watykanu. Na jej upublicznienie zdecydował się Jan Paweł II, co nastąpiło w roku 2000. W trzeciej tajemnicy fatimskiej wiele osób dostrzegło przepowiednię zamachu na polskiego papieża, aczkolwiek i w tym przypadku należy mieć na uwadze, że interpretacja ta została poczyniona po zaistnieniu faktu (zamach miał miejsce w roku 1981).
(…) Po dwóch częściach, które już przedstawiłam, zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani nieco wyżej Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta, Pokuta! I zobaczyliśmy w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg: 'coś podobnego do tego, jak widzi się osoby w zwierciadle, kiedy przechodzą przed nim' Biskupa odzianego w Biel 'mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty'. Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni Biskupi, Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga.
Czwarta tajemnica fatimska
Co pewien czas wyobraźnię opinii publicznej i wiernych Kościoła rozpala rzekome istnienie czwartej tajemnicy fatimskiej. Sprzyjają temu interpretacje wypowiedzi takich, jak ta, której w 2010 roku dzielił papież Benedykt: Łudziłby się ten, kto sądziłby, że prorocka misja Fatimy została zakończona. Czy to znaczy, że istnieje jeszcze jedna tajemnica, być może także ukryta w watykańskich archiwach? A jeśli tak – o czym traktuje jej treść? Wszystko wskazuje na to, że interpretacja ta jest mylna, a Benedykt na myśli miał to, iż nie wypełniły się jeszcze wszystkie proroctwa zawarte w trzech znanym nam już tajemnicach. Nie zmienia to faktu, że tajemnica czwarta żyje swoim życiem. Nie tak dawno temu w eterze ukazała się sensacyjna informacja, jakoby depozytariuszką owej tajemnicy była dziewczynka z Polski, która tym samym miała poznać losy świata. Doniosła o tym jej siostra. Na kanale Youtube.
Czytaj też: