Nietrzymanie moczu
Nietrzymanie moczu, czyli tzw. inkontynencja, jest schorzeniem z którym zmaga się przeciętnie około 10 proc. populacji, przy czym w starszych grupach wiekowych odsetek ten jest znacząco wyższy, zwłaszcza w przypadku płci żeńskiej. U kobiet w średnim i starszym wieku częstotliwość występowania tego typu objawów szacowana jest na 30 do nawet 60 proc. (dane: P. Dębiński, Klasyfikacja nietrzymania moczu…). Inkontynencję leczy się przede wszystkim metodami farmakologicznymi, dobieranymi w zależności od postaci choroby, a wiedzieć należy, iż wyróżnia się dwie jej główne odmiany:
- wysiłkowe nietrzymanie moczu, związane z obniżeniem narządów miednicy oraz osłabieniem mięśni dźwigacza odbytu i zwieracza cewki moczowej. Do popuszczania dochodzi na skutek wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej, np. podczas wysiłku, kichania, kasłania. Najczęściej na tę postać NTM zapadają kobiety w wieku pomenopauzalnym oraz po urodzeniu dziecka;
- nietrzymanie moczu z parć naglących, będące wynikiem zaburzeń natury neurologicznej, występujących m.in. w przebiegu choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego czy zwyrodnień kręgosłupa. W tym przypadku notuje się znacznie większy odsetek pacjentów płci męskiej.
Co ważne, inkontynencję można także leczyć domowymi sposobami, które na wstępnym etapie mogą się okazać jedynym i wystarczającym rozwiązaniem, a w późniejszych stadiach – wydatnie wspierać terapię farmakologiczną. Pamiętać też trzeba, że dostępna jest szeroka paleta środków chłonnych absorbujących wilgoć i zapobiegających jej wydostawaniu się na zewnątrz. Ich stosowanie podnosi komfort życia i umożliwia codzienne funkcjonowania na dotychczasowym poziomie.
Domowe sposoby na nietrzymanie moczu
Domowe sposoby na nietrzymanie moczu mają zróżnicowany charakter. Wymienić w tym kontekście można przede wszystkim takie działania, jak:
- zabezpieczenie przed skutkami niekontrolowanych wycieków z cewki moczowej. W zależności od stopnia inkontynencji, pacjentom zaleca się stosować:
- wkładki anatomiczne,
- majtki chłonne,
- pieluchy,
- pieluchomajtki.
- ćwiczenia wzmacniające struktury dna miednicy, w tym przede wszystkim mięśnie Kegla;
- ćwiczenia zwiększające poziom kontroli nad procesem wydalania moczu, czyli tzw. trening pęcherza;
- modyfikacja stylu życia z siedzącego na aktywny, służąca redukcji masy ciała;
- modyfikacja diety, której celem jest nie tylko zrzucenie zbędnych kilogramów, ale też zmniejszenie liczby zaparć często współwystępujących z nietrzymaniem moczu;
- ograniczenie spożycia płynów moczopędnych oraz drażniących pęcherz, w tym przede wszystkim kofeiny oraz napojów alkoholowych i gazowanych;
- stosowanie ziół na nietrzymanie moczu, takich jak babka lancetowata czy skrzyp polny.
Ćwiczenia mięśni dna miednicy
Ćwiczenia mięśni dna miednicy są jedną z głównych metod terapeutycznych w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu, ewentualnie w przypadku formy mieszanej, gdy występują też elementy parcia na pęcherz.
Trening zazwyczaj należy zacząć od uświadomienia sobie, czym mięśnie Kegla są i gdzie się znajdują. Bez tego nie jest możliwe efektywne wykonywanie jakichkolwiek innych zadań. W tym celu zaleca się wykonywanie ćwiczenia polegającego na wstrzymywaniu mikcji – struktura, która napina się by zahamować strumień moczu, to właśnie wspomniane mięśnie. Gdy zostanie im nadana właściwa lokalizacja na mapie ciała, można przystąpić do ćwiczeń właściwych.
Polegają one przede wszystkim na naprzemiennym napinaniu i rozluźnianiu struktur mięśniowych dna miednicy. Czynności te wykonuje się naprzemiennie utrzymując stan napięcia lub spoczynku przez 5 do 10 sekund. Po serii kilku powtórzeń należy zrobić krótką przerwę i ćwiczenie wykonać ponownie.
Całość na początku może zajmować około 5 minut, później trening można wydłużyć. Co ważne, tego typu ćwiczenia na nietrzymanie moczu można wykonywać w każdej pozycji, o każdej porze dnia i w każdych okolicznościach – odpoczywając, oglądając telewizję, prowadząc samochód, pracując. Minimalny czas terapii – 3 miesiące.
Domowe sposoby na nietrzymanie moczu u mężczyzn
Domowe sposoby na nietrzymanie moczu u mężczyzn nie różnią się bardzo istotnie od tych, które są rekomendowane kobietom, poza jednym szczegółem. Jeśli pacjent płci męskiej cierpi na inkontynencję wysiłkową (co jest przypadkiem stosunkowo rzadkim, ale spotykanym), również zaleca się przede wszystkim ćwiczenia mięśni dna miednicy, tak zwanych łonowo-guzicznych.
W sytuacji jednak, gdy problem związany jest z naglącym parciem na pęcherz, tego typu terapia nie wykazuje efektów leczniczych. Oprócz leczenia farmakologicznego i ewentualnie operacyjnego, mężczyznom w takim przypadku zaleca się przede wszystkim redukcję masy ciała oraz ograniczenie liczby zaparć, które mogą niekorzystnie wpływać na struktury nerwowe otaczające pęcherz i cewkę moczową.
Szczególnie korzystne działanie mają produkty zawierające duże ilości błonnika pokarmowego. Paradoksalnie należy też w związku z tym przyjmować znaczne ilości płynów, pamiętając jednak by unikać kofeiny i alkoholu.
Zioła na nietrzymanie moczu
Wspomagająco w leczeniu inkontynencji można przyjmować także leki ziołowe lub pić wywary przygotowane na bazie określonych roślin. Utarło się, że skuteczne zioła na nietrzymanie moczu, to między innymi:
- babka lancetowata,
- mniszek lekarski,
- skrzyp polny,
- lipa,
- zielona herbata.
Na tle innych wymienionych domowych sposobów na nietrzymanie moczu, skuteczność ziołolecznictwa uznawana jest jednak za niewielką i słabo udokumentowaną wynikami badań naukowych.
Czytaj też:
- Dieta na nietrzymanie moczu – co jeść, a czego unikać?
- Jak ćwiczyć mięśnie Kegla – na nietrzymanie moczu?
- Bielizna na nietrzymanie moczu – dla kobiet. Jaką wybrać?
Artykuł zawiera lokowanie produktu