Wysiłkowe nietrzymanie moczu – co to jest?
Wysiłkowe nietrzymanie moczu stanowi jeden z trzech podstawowych rodzajów nietrzymania moczu u obok nietrzymania moczu z parć naglących oraz mieszanego nietrzymania moczu. Rosnące nagle w jamie brzusznej ciśnienie powoduje niekontrolowane oddawanie moczu w części lub całości. Ten typ popuszczania moczu dzieli się na trzy stopnie:
- I stopień – kiedy mimowolny wyciek moczu występuje w czasie gwałtownego wzrostu ciśnienia;
- II stopień – do nietrzymania moczu dochodzi podczas umiarkowanego wzrostu ciśnienia;
- III stopień – tutaj pacjent popuszcza mocz podczas zwyczajnego funkcjonowania, czyli kiedy stoi, leży, czy siedzi.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu mogą wywołać takie czynniki jak ćwiczenia fizyczne, śmiech, kaszlnięcie, czy kichnięcie.
W początkowej fazie strumień moczu wylatuje po ciężkim wysiłku fizycznym, z czasem do posikiwania dochodzi podczas chodzenia, by w najostrzejszej postaci dawać się we znaki nawet podczas spoczynku.
Jest to najczęściej występujący wśród populacji typ popuszczania moczu. Przy czym wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet pojawia się częściej niż u mężczyzn.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu – przyczyny
Należy udać się do specjalisty aby zdiagnozował problem jakim jest wysiłkowe nietrzymanie moczu. Przyczyny tej dolegliwości mogą być bardzo różnorodne, należą do nich przede wszystkim ciąża, poród, połóg oraz obniżenie narządów miednicy mniejszej.
Ten rodzaj mimowolnego oddawania moczu może być także spowodowany przebytymi operacjami (zwłaszcza w obrębie cewki moczowej oraz odbytnicy – w przypadku mężczyzn), zabiegami radioterapii, czy urazami, które wystąpiły w przeszłości.
Za popuszczanie moczu odpowiadają też zaburzenia hormonalne (głównie stanowiące konsekwencję okresu przekwitania), infekcje dróg moczowych, rozrost gruczołu krokowego w postaci łagodnej oraz wadliwe działanie zwieraczy. Za winne tej przypadłości uznaje się również wiek i podatność genetyczną na ten typ schorzenia.
Do wysiłkowego nietrzymania moczu mogą ponadto doprowadzić m.in. takie okoliczności jak otyłość, palenie papierosów, zaparcia, niektóre leki przyjmowane przez pacjentów oraz choroby (np. choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane).
Wysiłkowe nietrzymanie moczu – leczenie
Kiedy lekarz stwierdza wysiłkowe nietrzymanie moczu, leczenie polega na terapii zachowawczej lub operacyjnej. Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu polegające na kuracji zachowawczej opiera się na fizjoterapii, ćwiczeniach i podawaniu odpowiednich leków. Kiedy ten rodzaj leczenia nie przyniesie spodziewanych rezultatów lub kiedy schorzenie jest w bardzo zaawansowanym stanie wykonuje się operację.
Zanim pacjent zostanie zakwalifikowany do zabiegu na wysiłkowe nietrzymanie moczu, musi poddać się badaniu urodynamicznemu, które polega na sprawdzeniu funkcjonowania dróg moczowych kiedy pęcherz moczowy jest pełny lub pusty.
Doktor może zaproponować wprowadzenie zmiany diety oraz trybu życia u osoby z problemem nietrzymania moczu. Z jadłospisu należy wykluczyć m.in. kawę, napoje gazowane, pikantne potrawy i przyprawy, a także alkohol. Zwiększenie aktywności fizycznej także może przyczynić się do poprawy stanu pacjenta. Lekarz zaleci też specjalne ćwiczenia na mięśnie dna miednicy. Do tego zestawu może być także dołączona farmakoterapia.
W cięższych przypadkach oraz kiedy leczenie zachowawcze zawiodło, pacjenta kieruje się na operację, która najczęściej polega na podwieszeniu cewki moczowej albo też na wprowadzeniu do dróg moczowych sztucznych zwieraczy. Taki rodzaj terapii wykazuje najwyższą skuteczność.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu – leki
W ramach kuracji zachowawczej dolegliwości jaką jest wysiłkowe nietrzymanie moczu, leki przepisywane przez lekarza to przede wszystkim hormony – w przypadku nietrzymania moczu u kobiet będących w okresie menopauzy. Podaje się wówczas estrogeny drogą dopochwową by odbudować nabłonek pochwy, sromu oraz niższych organów położonych w drogach moczowych.
Do farmakologicznego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu stosuje się także m.in. neurotoksyny, które porażają włókna nerwowe w pęcherzu moczowym. Lżejszymi lekami są takie, których skład opiera się na oksybutyninie, tolterodynie, darifenacynie i solifenacynie.
W aptekach i specjalistycznych sklepach dostępne są także suplementy diety oraz preparaty ziołowe, zawierające m.in. takie składniki jak żurawina, mniszek lekarski, czy pokrzywa zwyczajna, które mają minimalizować przykrą dolegliwość. Jednak długofalowa skuteczność tych środków jest kwestią dyskusyjną.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu – ćwiczenia
Jeśli diagnoza padnie na lżejsze wysiłkowe nietrzymanie moczu, ćwiczenia jakie może zalecić lekarz to głównie ćwiczenia Kegla, czyli trening wzmacniający mięśnie dna miednicy. Ćwiczenia mięśni dna miednicy polegają na naprzemiennym napinaniu i uwalnianiu od napięcia mięśni krocza, które należy wykonywać w kilku seriach, przykładowo na 8-10 spięć przypada 6-8 sekund rozluźnienia. Im częściej będą wykonywane, tym szybciej drogi moczowe wrócą do formy. Ważne jest to by aktywność była wykonywana regularnie, chociaż trzy razy w tygodniu.
Inną formą ćwiczeń jest trenowanie pęcherza moczowego, które polega na korzystaniu z ubikacji o stałych porach, a z czasem wydłużanie przerw między kolejnymi wizytami w toalecie.
Ponadto kobietom montuje się czasami stożki lub kulki dopochwowe, które powinny być użytkowane 1-2 razy dziennie poprzez zainstalowanie w pochwie tego narzędzia i zaciskanie mięśni pochwy przez około 15-20 minut w taki sposób by przedmiot nie wyleciał.
Artykuł zawiera lokowanie produktu
Zobacz też:
- Jak seniorzy spędzają czas wolny? – raport Cafesenior.pl
- Nietrzymanie moczu u kobiet w menopauzie – leczenie i przyczyny